طلیعۀ سخن
کرامت امانتی است الهی که بسان گوهر ارزشمندی از سوی رب مالک در صدف
وجود عبد سالک به ودیعه گذاشته شده است و از مهم ترین عوامل کمال انسانیت و
مقام آدمیت محسوب می شود.
هرچند در تبیین این فرایند از سوی مکاتب و مذاهب مختلف، تعاریف گوناگونی
ارائه شده است، اما مناسب ترین و متعادل ترین تعریف عبارت است از: «عظمت و
ارزش های ذاتی و درونی که در انسان نهفته است و در دیگر کائنات پیدا نمی
شود.»
در اهمیت مقولۀ کرامت همین بس که خداوند عالی وحی آسمانی را با وصف
کرامت بر پیامبر هادی (ص) آغاز کرد: «اقرأ و ربک الأکرم»(۱) و انسان را با
خصیصۀ تکریم ستود: «و لقد کرّمنا بنی آدم.»(۲) و ملاک برتری وکرامت بشر
را پرهیزگاری دانست: «. إن اکرمکم عندالله اتقاکم.».(۳)
با عنایت به اینکه قرآن کریم به زیباترین شکل و عالی ترین روش، مقام و
منزلت انسان را تجلیل کرده است، نویسندۀ این سطور در صدد است که با الهام
از آموزه های وحیانی و با رویکرد دینی ـ روان شناختی به معرفی انواع کرامت و
شاخص های آن بپردازد. امید است که مورد توجه خوانندگان محترم قرار گیرد.
مجله پاسدار اسلام/ تیر ماه سال 1392/ شماره 379
احترام، اخلاق، ادب کرامت ,انسان منبع
درباره این سایت